Διαδραστική εγκατάσταση για προσωπική ή ομαδική περφόμανς "Happiness relay" (C:Ηub τεχνών και τεχνολογιών ήχου)

C:Ηub τεχνών και τεχνολογιών ήχου 

Δημιουργός/Συμμετέχοντες:
Άγγελος Φλώρος, Επίκουρος Καθηγητής (μόνιμος), Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας, Ιόνιο Πανεπιστήμιο
Βασίλης Αλεξάνδρου

Το Happiness Relay είναι μια διαδραστική εγκατάσταση για προσωπική ή ομαδική περφόμανς, με θέμα «Γιατί να μην αφήσουμε τον άνθρωπο στην ησυχία τουti». Το έργο υπογραμμίζει την επιθετικότητα και τη βία που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι παγκοσμίως, μια σταθερά αναπτυσσόμενη τάση που επεμβαίνει ως ξενιστής στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Το Happiness Relay χρησιμοποιεί τη σιωπή για να παρακολουθεί το ανθρώπινο άγχος και να ορίζει ένα κατώφλι του ουτοπικού ή/και δυστοπικού περιβάλλοντος της εποχής μας. 

Εθνικιστική βία, Φυλετική Βία, Έμφυλη Βία, Ιδεολογική Βία, Οικονομική Βία, αποτελούν μόνο την αρχή μιας μεγάλης λίστας καταγεγραμμένων συγκρούσεων. Με την άνθηση του ατομικισμού, ένα φαινόμενο της κοινωνίας στην εποχή της Πληροφορίας, κάθε διαφορετικότητα έχει αναπτύξει τα μ΄  δίπολα της, όχι απαραίτητα για την βελτίωση της ποιότητας ζωής αλλά για την παρασιτική επιβίωση του είδους της, οδηγώντας τα πράγματα μαθηματικά στη σύγχυση, ένα θέμα όπου προφητικά διαπραγματεύτηκε ο Gary Hill το 1984 στην πρώτη του ταινία  ‘Why Do Things Get in a Muddle?’. 

Το Happiness Relay δημιουργεί ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο εκθέτει το ανυποψίαστο κοινό στη διάδικη φύση του περιβάλλοντος ευτυχία/δυστυχία. Οι συμμετέχοντες περιφέρονται με αμηχανία. Η συμπεριφορά τους ψηφιοποιείται, οδηγώντας τον κόσμο σε μία παλινδρόμηση μεταξύ των συμμετρικών περιβαλλόντων. Το μικρόφωνο ανιχνεύει την ηχητική δραστηριότητα. Η σιωπή ανάβει τα φώτα, όταν αυτή παραβιάζεται τότε τα φώτα σβήνουν.  Η εναλλαγή υλοποιείται με τη χρήση ενός ρελέ. Η δυναμική της τάξης και της αταξίας που εμφανίζεται από τη συμπεριφορά του κοινού διαμορφώνει σε πραγματικό χρόνο το όριο των δύο καταστάσεων. Ένας αλγόριθμος μηχανικής μάθησης χρησιμοποιεί τη λογαριθμική σχέση* της πληροφορίας και της αβεβαιότητας για να διαμορφώσει μέσω του ηχητικού σήματος της ανθρώπινης δραστηριότητας τη μετάβαση από την κατάσταση Α στην κατάσταση Β και αντίστροφα. 

Η συγκεκριμένη εγκατάσταση σαν κεντρικό πρώτο στοιχείο έχει την είσοδο των επισκεπτών σε ένα φωτεινό δωμάτιο μιας που η ησυχία κυριαρχεί στο χώρο. Με την επίτευξη της ησυχίας οι επισκέπτες ενεργοποιούν την εγκατάσταση για όσο η ησυχία διαρκέσει. Ένας ηλεκτρονόμος (ρελέ) ανοίγει και κλείνει το ηλεκτρικό κύκλωμα έχοντας ως ελεγκτή το βαθμό ητας του συστήματος. Το δωμάτιο φωτίζεται και γίνεται διακριτή μια σειρά από ταινίες LED που σχηματίζουν την λέξη Happiness. Ταυτόχρονα, ένα τετράγωνο σχηματισμένο στο πάτωμα από ταινίες LED προσδιορίζει την θέση του μικροφώνου σε συνθήκες συσκότησης παρέχοντας την απαιτούμενη ασφάλεια για να μην πέσουν πάνω. Το έργο στοχεύει στη διερεύνηση της έννοιας της ησυχίας αλλά και της σύγχυσης με αυτήν της ευτυχίας όπου οι άνθρωποι είμαστε πεπεισμένοι ότι πρέπει να πετύχουμε και να κυνηγάμε αδιαλείπτως. 
Τελικά η διαδικασία της διάδρασης όπου ολοκληρώνεται με την συνεχή εναλλαγή των συμμετρικών περιβαλλόντων από το “Happiness” σε “μη” προσδιορίζεται ως μάταιη και δεν δημιουργεί παρατεταμένη ευχαρίστηση στους επισκέπτες, θυμίζοντας τις μικρές στιγμές ευτυχίας που όλοι νιώθουμε άλλα πολλές φορές δεν μπορούμε να απολαύσουμε γιατί τα πράγματα οδηγούνται συνεχώς στη σύγχυση. 

* Ι=-log2P (όπου Ι η πληροφορία και P η πιθανότητα), χρησιμοποιώντας το αξίωμα του Κλωντ Σάνον ότι πληροφορία είναι αυτό που δεν γνωρίζει κάποιος. 

Για τo έργo αυτό χρησιμοποιήθηκε τεχνογνωσία η οποία αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του Ερευνητικού Έργου HAL.